Lieve mama,
Als je ergens geen reet aan hebt, dan is het aan het woord ‘had’.
Ga maar na:
Dat je ooit voetbaltalent had, maar nu met een shaggie op de lip
het doel in het 12e elftal staat te verdedigen, helpt je niet verder.
Dat je vroeger een knappe partner had, maar inmiddels elke dag
met je eigen kiloknaller uit verveling naar Hart van Nederland kijkt, is ook niet meer relevant.
Of dat je ooit een kans had op een topbaan, maar nu elke dag door je vrouw in de auto gedrukt wordt, om met tranen in de ogen naar je kutbaantje te rijden. Ook dat brengt je nergens.
‘Had’ werkt niet. Verspilde energie.
Het zijn ook altijd dezelfde.
Mensen die niet tevreden zijn gebruiken ‘had’ continu.
‘Ik had vroeger alles mee’. ‘Ik had ooit de hoogste verkoopresultaten van de zaak’. ‘Ik had elke dag seks met een ander’. ‘Ik had prof kunnen worden’.
Stoere praat, maar het zegt helemaal niks.
Dan heb je ook nog het ‘had-schuldgevoel’.
Helaas heb ik daar zelf ook last van.
Zinloos, verspilde tijd, frustrerend.
Maar eens in de zoveel tijd bekruipt het me.
Was ik maar elke dag bij je langsgekomen.
Had ik maar niet in een hotel in Drachten gezeten, toen het bijna niet meer ging.
(Had ik überhaupt maar niet in Drachten gezeten, maar dat terzijde.)
Had ik maar niet gedaan alsof ik het niet begreep toen je zei:
“Ik wil John Lennon horen, Let it be”.
En: ” Anneloes: Jos moet genoeg zakdoeken meenemen, want hij smeert alles onder als hij huilt”.
Ik keek om me heen alsof ik gek was.
Had ik toen maar paniek gemaakt!
Rennen, schreeuwen, huilen of iedereen wakker schoppen.
Niks deed ik … geen reet.
Het gebeurde gewoon.
En iets meer dan 24 uur later was het klaar.
Ik kan het niet meer terugdraaien en ook nooit meer veranderen.
En daarom is ‘had’ zo’n klotewoord.