Lieve mama,
Ik voel me soms zo opgefokt.
Alsof ik van alles moet en anders niet voldoe.
Een opleiding bedrijfskunde doen bijvoorbeeld.
“Omdat je altijd moet blijven leren”, zeggen mensen.
Of mijn LinkedIn bijwerken, wat ik al weken uitstel.
Maar als ik daar dan eens op kijk … dan word ik helemaal nerveus.
Aanjager, project-engineer, executive operator, business-developer,
Sales-director, coach-energiemanagement, key-account manager.
Zomaar wat functies die voorbij komen.
Ikzelf ben sinds kort: organisatie-adviseur en communicatiespecialist.
Ik weet overigens zeker dat de wereld prima zonder kan.
Bijna iedereen doet eraan mee.
Je hele leven bakker, metselaar, of vakkenvuller zijn, is niet goed genoeg meer.
Dan ben je al gauw brood-banketdeveloper, stenenbouwkundige of schapdesigner.
Slaan we niet een beetje door?
Er zijn toch (hoop ik) ook nog mensen die alleen werken om een leuk leven te hebben.
Die net per se met hun passie bezig zijn, maar gewoon geld verdienen.
Normale lui die niet hun levenspad uitstippelen, maar gewoon hun uren maken en naar huis gaan.
Mensen die hun werk prima vinden, maar daarnaast een privéleven hebben waar ze meer energie uithalen.
Ze zijn er heus wel hoor.
Zij die hun werk heel leuk vinden en niet per se een stap hogerop hoeven.
Dat een manager zegt: “Waar sta jij over tien jaar?”
En dat iemand dan durft te antwoorden: “Gewoon hier, op dezelfde plek, tenzij we gaan verhuizen.”
Jij gaf Nederlands als tweede taal aan nieuwkomers.
Dat vond jij het mooiste werk dat er bestond.
Als mensen vroegen of je wel eens hogerop wou,
lesgeven op een hbo, of teamleider worden, of iets anders wat meer status oplevert, dan werd je boos.
“Ik doe wat ik leuk vind”, zei je dan.
Groot gelijk!
Dan maar geen fraaie titel op LinkedIn.