Lieve mama,
Dit weekend is het weer carnaval.
Ondanks dat je uit Limburg kwam, hield je er niet van.
Niks voor jou dat dronken gedrag.
Mensen die je normaal nauwelijks aanspraken, hingen dan opeens om je nek.
Voor velen een vrijbrief om te doen wat ze normaal niet durven.
Net zoals jij drink ik geen alcohol.
Normaal heb ik daar weinig last van, maar met carnaval werkt dat niet.
Ik kan gewoon niet nuchter met iemand praten terwijl hij rondloopt als een grote zeester.
En als iemand met een masker voor je gaat staan, niks zegt,
terwijl je niet weet wie het is… dan flip ik.
Ik probeer me dan in te houden, maar uiteindelijk moeten ze me met een paar man weg slepen.
Het gebeurt gewoon.
In mijn vriendengroep is het heel verdeeld.
Sommige zijn verzot op carnaval en verheugen zich er al weken op.
Anderen hebben er niets mee. Laten we zeggen: het verstandige deel.
Voor mij kwam het kantelmoment op een zondagmiddag tijdens carnaval.
Ik had zaterdag flink doorgehaald.
Ik dronk nog, stond met een kater op en hees mezelf in een stinkend pinguïn-pak.
Het kan ook een drakenpak zijn geweest, ik heb het verdrongen.
Ik fietste naar het dorp en zag mezelf in een raam voorbijgaan.
Dat beeld gaat nooit meer weg.
Broodnuchter, lijkwit, in een gek groen pak met een drakenkop van stof over mijn jas.
Ik kon maar een ding bedenken: “Dit nooit meer”.
Ik draaide om, ging naar huis en dat was carnaval.
Sinds die tijd heeft mijn leven meer inhoud gekregen.
Anneloes is een grote carnaval-fan.
Volgens mij heeft ze het uitgevonden.
Ik hoorde dat ze vroeger een poster van de raad van elf op haar kamer had.
Ik oordeel niet …
Ik had haar beloofd om dit jaar niet te gaan zeuren.
Dat doe ik dan ook niet. Ik wil de relatie goed houden.
Nou ja … als je zelf broodnuchter op de bank naar een documentaire ligt te kijken
en er komt iemand stomdronken binnen, onder de confetti,
die de nieuwste carnavalhits uitschreeuwt, terwijl ze struikelt over de kabels van de lamp.
Dan staat je relatie onder hoogspanning.
Maar tot nu toe hebben we elk jaar nog overleefd.
Gelukkig hoef ik niet mee.
Wat mooi dat een mens een keus heeft.
Zelfs als je uit Limburg komt.