Lieve mama,
Het is weer tijd om ons samen ouderwets kwaad te maken.
Ik begin alvast …
Het leuke is dat je soms bij de aankondiging van een programma,
al weet dat je jezelf op gaat zitten naaien.
Zo wist ik al dat er een driftbui aankwam, zodra ik hoorde dat ‘Zembla’ donderdagavond over het koningshuis zou gaan.
Je weet wel, die sympathiek zwaaiende familie die het zo goed met ons voor heeft.
Die alleraardigste mensen die achter de schermen alles doen wat niet mag en hier nooit verantwoording over afleggen.
En die dikkige goedzak van een koning, die in zijn hele leven al minstens drie hele populaties herten, zwijnen en hazen heeft afgeschoten.
Diezelfde Oranje familie die miljoenen euro’s belastingkorting krijgt.
Om hun kunst beschikbaar te stellen aan het publiek.
Kunst die vervolgens mee wordt geroofd uit openbare plekken om
in de privévertrekken van de oranjes aan de muur te hangen.
De privévertrekken trouwens, waar wij allemaal het onderhoud van betalen.
Het zijn moderne piraten die alles roven wat los en vast zit.
Kroondomein het Loo is een uitgestrekt natuurgebied
dat door de Oranjes aan alle Nederlanders is geschonken.
Niet voor niks natuurlijk.
Want bolle Alex en zijn bende krijgen tonnen per jaar subsidie om het landgoed te onderhouden.
Op voorwaarde dat het bos voor iedereen toegankelijk is.
Helaas wordt het natuurgebied door de Oranjes een aantal maanden per jaar afgesloten.
“Voor faunabeheer”, zeggen ze zelf.
Jammer genoeg, zijn er beelden beschikbaar van hun ‘faunabeheer’.
Ik zou het zelf: ‘jagen als lompe holbewoners’ willen noemen.
Zwijnen opjagen tot ze uit blinde paniek tegen hekken aanrennen.
Gespietste hazen die door onevenredig veel schoten hagel zijn doorboord.
Fijn dat wij daar allemaal aan mee betalen.
De beelden op Zembla waren schokkend.
Daar staat het rijke netwerkje van de Oranjes en andere ‘gegoede families’,
uitgerust met wapens waar een leger in Afrika jaloers op zou zijn.
Schieten op weerloze beesten, voor het plezier, maar ook voor sociale binding.
“Want zo heeft Beatrix Claus immers leren kennen.”
Al schietend en moordend sloeg de vonk direct over. Mooi man!
Dat kan toch niet meer in deze tijd.
Een adel die alles doet waar de gewone burger zwaar voor gestraft wordt.
Ik word er in ieder geval bloedchagrijnig van.
En ik ben al niet zo te pas …
Want Anneloes wordt vandaag 30 jaar.
Ik leerde haar kennen toen ze 19 was.
Ik woonde met een vriend in een huurhuis.
We hadden net een dubbeldate gehad.
“Een mooi jong blaadje”, zei ik tegen mijn maat.
Dat jonge blaadje is nu 30. En een volwassen vrouw.
Dat maakt mij dus nog veel ouder.
Daar word ik niet vrolijk van.
Straks ruilt ze me in voor een jonge gast, die zich niet overal zo over opwindt.
Want ik merk het: ik begin een oude zeikerd te worden …
En mijn lichaam werkt ook niet altijd mee.
Elke dag stramme achillespezen, en zonder ondersteuning kom ik de trap niet meer af.
Als het kouder wordt, speelt mijn heup weer op.
En het enige dat ik nog tussen de lakens doe, is slapen.
Ik takel af.
Gelukkig heb ik mijn verstand nog.
Tenzij ik volgend jaar met een oranjetompouce voor de buis,
naar de toespraak van de koning aan het luisteren ben op 27 april.
Dan gaan mijn hersens het begeven.
Mocht ik dan ook nog eens een oranje plastic kroontje op mijn hoofd zetten,
dan verzoek ik iedereen die dit leest om mij vakkundig om zeep te helpen.