Misschien is er een groot dichter in mij verloren gegaan.
Slim, kunstig met woorden, ervaren en geslepen.
Ik probeer mijn gevoel eens in dichtvorm te verslaan.
Het is de rijmvariant A-B-A-B (zin 1 rijmt met 3, en 2 met 4) begrepen?
Ik wil tegen de lezers zeggen:
Geniet van dit gedicht.
Neem het in je op, probeer het niet naast je neer te leggen.
Misschien dat het je zorgen wat verlicht.
Hardlopen
Wat is dat toch met mij?
Eindelijk liep ik 10 kilometer weer een beetje snel.
Ben ik nog totaal niet blij.
Ik lijk ‘de man die altijd twijfelt’ wel.
Ik liep 35:01 op de 10 kilometer.
Toch een nette tijd
Het gaat echt stukken beter.
En toch is er iets wat mij in tweeën splijt.
Gaaf om weer eens 17 km per uur te lopen.
Bam! Wat een mooi gevoel.
Maar heb ik wel zoveel zin om mezelf steeds zo te slopen?
Nat van het zweet met kwijl op mijn smoel.
Het is bij mij nooit goed en dat plezier zou ik mezelf ook niet gunnen.
Vragen komen vanzelf, want ik ken mezelf door en door:
“Wat zou ik nu met een schema kunnen?”
“Stond ik er dan niet veel beter voor?”
En daar komt de twijfel weer.
Dat zenuwachtige gevoel.
Altijd op zoek naar sneller en meer.
Veel piekeren en wakker liggen door al het gewoel.
Is yoga dan de oplossing, of mindfulness?
Leren te genieten van het moment.
Misschien is dat wel een goede les.
En mediteren in een legging? Ach ja alles went.