Lieve mama,
Het is crisis.
Scholen zijn dicht en de meeste mensen werken thuis.
Sterftecijfers vliegen alle kanten op.
Percentages zijn eigenlijk niet te noemen,
want we weten niet hoeveel mensen nu echt Corona hebben.
Maar een ding is zeker.
Sterfte en ziekte maakt bang.
We zijn bang voor onze opa’s en oma’s.
Maar ook vaders en moeders op leeftijd.
Alsof heel het land de dood recht in de ogen kijkt.
Het lijkt een loterij of je het krijgt.
Met een quiz erachter aan, een soort rad van fortuin.
Merk ik er wat van? Hoe heftig wordt mijn koorts?
Overleef ik het?
Deze massahysterie heb jij in het klein al meegemaakt.
Jij wist dat je niet meer lang had.
Elke keer als ik me afvraag hoe dat heeft gevoeld.
Word ik gillend gek
Dat kun je toch niet voorstellen?
Dat je ergens bent met een groep mensen en weet:
Die groep mensen komen straks nog vaak bij elkaar
Alleen ik ben er niet meer bij.
Ongelofelijk en zo knetterhard tegelijk.
Als je dat kan dragen als mens, kun je alles aan.
Mentaal dan natuurlijk.
Want fysiek blijft het een loterij.