Lieve mama,
Vrijdag was het zover.
Mijn eerste NLP-gesprek.
Ik kan er kort over zijn:
Leuk gesprek, confronterend en in zijn geheel niet zweverig.
Inhoudelijk mag ik er niet te veel over zeggen.
Maar het zet in ieder geval aan tot denken.
Dus geen uitgebreide analyses van ieder NLP-gesprek in deze blogs.
Alles wat besproken wordt, is vertrouwelijk.
Meer algemenere vragen kan ik natuurlijk wel stellen.
Waarom wil ik zo graag excelleren?
En waarom is het bij mij alles of niets?
OF: ik wil alles van iets afweten en zoek het tot in den treure uit.
OF: ik weet op voorhand dat ik iets niet snap, of kan, en laat het daarom compleet links liggen.
Beide opties zijn niet altijd de juiste weg.
Ik heb zelf al wel een nieuwe therapie ontdekt:
Onze konijnen, Stefan en Marie, observeren
Daar word je rustig van.
Vandaag zag ik Marie een bak voer leegschransen.
Daarna ging ze aan het hooi en viel ze tijdens het eten in slaap.
Veel mooier wordt het niet.
En Stefan? Die rent keihard rondjes, als hij zin heeft.
Zo niet dan zit hij op zijn favoriete stek:
Achter het hok in de slaapstand.
Alleen maar doen waar je zin in hebt.
Geen verwachtingen, geen prestaties.
Gewoon vret’n, zoepen’n en poep’n.
Ze zeggen dat dieren helpen ontspannen.
Dat klopt.
Ik lig nu vanaf 5 uur ‘s nachts voor de kooi.
Muisstil want ik wil ze niet storen.
Tot een uurtje of 8 volg ik elke beweging.
Wakker worden, eten, uitrekken, eten, weer wakker worden, en ga zo maar door.
En ’s avonds doe ik exact hetzelfde.
’s Middags doen ze een siësta, dan kan ik even de deur uit.
Een heerlijk leven.
Vannacht donder ik mijn bed vol stro.
Dan ga ik lekker knagen tot ik in slaap val.
En ik word pas wakker als Anneloes havermout in mijn bakje doet.