Lieve mama,
Je weet heus wel dat je me veel hebt geleerd.
Een van de belangrijkste dingen die je altijd zei:
“Doe zo min mogelijk, waar je jezelf niet prettig bij voelt.”
Geen verplichtingen aangaan waar je niet gelukkig van wordt.
Vertoon geen sociaal wenselijk gedrag als je daar niet achter staat.
Dat deed jij ook niet.
Jij liet iedereen altijd compleet vrij.
Als je jarig was, mochten we zelf weten of we kwamen.
Natuurlijk vond je het super als we er waren.
Maar als we iets anders hadden, was dat ook prima.
Als ik verkering had, vroeg je dat meisje ook nooit om langs te komen.
“Dan zegt ze toch ja. Omdat ze geen nee durft te zeggen.”, zei je dan.
Je wou niemand met tegenzin iets laten doen.
Dat vind ik zo mooi.
Jij wou niemand tot last zijn.
Mensen niks opleggen.
Tuurlijk sloeg je daar soms in door.
Je had best eens kunnen zeggen dat je het stiekem toch ook wel leuk vond
om met de feestdagen bij elkaar te zitten.
Maar dat deed je niet.
En toen je ziek werd, wou je ook geen druk op ons leggen.
Zoveel mogelijk zelf doen.
“Kom alleen langs als je zelf zin hebt.”
Alsof wij gewoon door konden leven, zorgeloos.
Dat wou je het liefst.
Maar zo werkt het niet.
Als je iets vaker doet wat je echt fijn vindt,
wordt je leven een stuk leuker.
Zelf kiezen in plaats van je leven laten leiden.
Jij ging om met de mensen met wie je om wou gaan.
Niet omdat dat van je werd verwacht, maar omdat je dat oprecht leuk vond.
En anders hield je de boot af.
Je keek nooit naar uiterlijk, afkomst, leeftijd of wat dan ook.
Jij vond niks raar.
Als het goed voelde was het goed.
Dat lever altijd de mooiste relaties op.
Echt fijn als je zo kan leven.