10 september 2016 – Varsseveld
Na een roerige periode van moeizaam trainen en steeds weer een kleine terugslag, stonden er twee 5 kilometer wedstrijden op het programma in 6 dagen tijd. Op zaterdag 10 september de Toprun in Varsseveld en op 16 september een baanwedstrijd in Wageningen.
Op zaterdag 10 september ging ik tegen de avond met Anneloes en Tom richting Varsseveld. Toen we daar aankwamen was de recreantenloop in volle gang. Honderden deelnemers liepen door de straten van een zeer gezellig Varsseveld. Nadat deze lopers gefinisht waren, verplaatsen een groot deel van de lopers zich massaal naar de terrassen om het parcours. Om 19 uur zou namelijk de ‘Toprun’ beginnen: een wedstrijd voor geïnviteerde lopers die geacht worden voor een snelle wedstrijd te zorgen. Een ideaal scenario om mijn pr (15:48) te verbeteren.
Eenmaal aan de start kwam ik erachter dat we met ongeveer 30 lopers moesten gaan strijden. Met een paar proflopers en wat Afrikaanse medelopers in het vak, begon ik me toch af te vragen of dit wel een heel verstandige keus van me was. De wedstrijd bestond uit 5 rondes van 1.000 meter, waarbij je iedere ronde het dorpsplein passeert dat vol stond met enthousiast publiek.
Vanaf de start begon het betere beuk en smijtwerk. Ik snelde achter medeloper Joep aan. Na 2 kilometer ging het me net wat te hard en liet ik Joep iets lopen. Vanaf de 3e ronde begon ik lekker te draaien en haalde ik een aantal lopers in. Op kilometer 4 kwam ik zelfs Joep weer voorbij en kon ik blijven versnellen. Joep heeft echter een machtige eindsprint en kwam mij hierdoor 200 meter voor de finish weer voorbij. Ik zette mijn veel beperktere eindsprint in en finishte in een tijd van 15:50, 2 seconden boven mijn PR. Wat een mooie wedstrijd en wat een spektakel!
Op de streep lagen lopers uitgeteld op de grond of tegen de hekken. Het publiek en de speaker waren door het dolle heen. Toen ik weer bij was gekomen en met Tom en Anneloes nog even wat aan het eten was, begonnen de eerste recreantenlopers al te strompelen door het dorp. Deels van de spierpijn, deels van de dorstlessers uit de tap. Het bleef nog lang gezellig in Varsseveld.
16 september 2016 Wageningen
In Varsseveld liep ik 2 seconden boven mijn PR. Dan maar de vrijdag erop in Wageningen proberen eronder te lopen. De wedstrijd stond om 21:30 op het programma. Ideaal, want het is dan al flink afgekoeld. Ik reed er met Remco heen, die ging proberen zijn PR scherp te stellen. Na met Remco te hebben ingelopen kwam ik erachter dat de wedstrijd behoorlijk wat vertraging opliep. Er zat niks anders op dan warm te blijven en wat heen en weer te sprinten.
Ik sprak voor de tijd Erik en zijn trainer Gerrit van het Budget Bestratings Team. Erik vertelde me dat hij altijd relatief rustig start op de baan en dan steeds beter in zijn ritme komt. Ik dacht: dat ga ik ook doen. Bij de start ging ik dan ook beheerst weg. De eerste kilometer kwam ik door in 3:10. Ik rekende snel: 5×3:10 = 15.50. Ik hoef dus maar 3 seconden harder te lopen en dan heb ik een pr!
Voor mijn gevoel zette ik aardig door. De 3000 meter kwam ik door in 9:30. (exact 3×3:10). Nog 1 kilometer 3:10 en dan versnellen en ik heb een pr!! Ik was al een klein feestje aan het vieren in mezelf. Ik won steeds wat plaatsen in het veld: ging van de 7e naar de 3e plaats. Op 600 meter voor de streep haalde ik een Afrikaanse medeloper in.
Gerrit riep vanaf de kant”nu niet meer wachten”! Ik zette aan en de laatste 600 meter heb ik voluit gelopen met een forse eindsprint. Ik keek naar de klok en zag: 15:35……Ik was dolblij: een pr!
Tijdens het uitlopen begon ik te twijfelen. Mijn horloge gaf 16:05 aan. Ik had toch niet na 40 seconden pas mijn horloge uitgedrukt? Ik keek nog eens goed op de klok en toen begreep ik het pas. 15:35 was de tijd van de winnaar (daarna stond de klok stil). Balen, maar een pr kon nog altijd.
Toen ik na het uitlopen met Remco en de lokale supporters Yoeri en Yorrick wat aan het drinken was, hielp Gerrit mij uit mijn droom. 15:49 was mijn eindtijd. 1 seconde boven mijn pr. Wat een teleurstelling! Schrale troost was dat Remco een mooie pr liep in 18:44.
Dit is dus momenteel mijn niveau. In Utrecht liep ik op een 3.000 meter 8:52:77. Doorgerekend zou dit ongeveer 15:30 moeten zijn op de 5 kilometer. Maar ik ben geen machine. Er is sinds die tijd veel gebeurd dat invloed op mijn mentale en fysieke toestand heeft gehad. Daarom moet ik accepteren dat dit mijn huidige niveau is. Ik heb in 2016 driemaal een 5 kilometer-wedstrijd gelopen, allemaal ruim onder de 16 minuten. Ik denk dat ik gewoon tevreden moet zijn.
24-september 2016 Klein-Sinaai België
Op zaterdag 24 september maakte ik met Anneloes, Khoi en Marie mijn jaarlijkse uitstapje naar België. De Grote Prijs Tom van Hooste stond op het programma. Dit is een wedstrijd in Klein-Sinaai, vlakbij het plaatsje Stekene. Marie komt uit Stekene, dus een goede reden om hier heen te gaan.
Fantastisch om weer in België te zijn. Hier wordt duursport nog net wat intenser beleefd. Vorig jaar werd ik tweede, waarna ik kon kiezen uit een paar tafels vol prijzen. Van kantentrimmers tot dure horloges en van boormachines tot hardloopkleding. De naamgever van de wedstrijd (Tom Van Hooste) is een oude Belgische veldloper, die nog steeds enorm populair is in de Regio Stekene. In vele kleine kroegjes en dorpsruimtes hangen grote posters van Tom die aan het afzien is onder de modder tijdens een wedstrijd.
Na een ochtendje bij de familie Braem te hebben bijgepraat, reden we met de hele familie naar de wedstrijd. Tijdens het inlopen voelde ik me niet super. Vooral de versnellingen gingen erg moeizaam. Er stond een behoorlijke wind en het was opeens erg warm. Omdat in België, ook bij de wat kleinere loopjes, zomaar jongens aan kunnen sluiten die op de piste (baan) 31 minuten op de 10 lopen maakte ik me weinige illusies. Vorig jaar werd ik nog net tweede, omdat de jongen die voor mij liep instortte bij het 10 km punt. Vandaag kwam er een jongen genaamd Steven aan de start die tijdens het inlopen even vertelde dat hij 8:11 op de 3.000 meter had staan en 14:14 op de 5.000 meter. Nou ja…dan maar mikken op het podium.
Bij de start liep ik al snel alleen met Steven. Het tempo voelde goed aan en het warme weer leek me mee te vallen. De zand en het grind in de eerste kilometer leken ook niet voor veel hinder te zorgen. Toch beukte de wind er aardig in. Ongemerkt begonnen mijn kilometertijden terug te lopen. De 5 km kwam ik nog net onder de 17 minuten door (niet best). Bij de 2e doorkomst na 7 km versnelde Steven en moest ik hem laten lopen. Voor mijn gevoel liep ik nog aardig door, maar bij het 10 kilometer punt zag ik tot mijn schrik een tijd van 34:53 staan op mijn horloge.
Ik zat ook aardig stuk en het warme weer en de wind maakte dat ik op karakter het laatste stuk moest afwerken. Ik kwam binnen in 41:32, meer dan een minuut langzamer dan vorig jaar. Ondanks de hitte en de harde wind maakte ik me toch wel zorgen over deze tijd. Dit belooft niet veel goeds voor mijn vorm. Maar even kijken hoe het de komende weken loopt.
Gelukkig viel er ook genoeg te vieren. De prijzentafel stond er weer. Tom deelde vrolijk alle prijzen uit. Ik ging met een broekje en een hemdje van het Belgische atletenteam weg. Anneloes werd tweede bij de vrouwen over de 5,5 kilometer en haalde haar eerste Belgische medaille. Marie en haar zus liepen hun eerste wedstrijd ooit. Ondanks een sportieve tegenvaller was er dus ook weer veel te genieten bij onze zuiderburen. Met dank aan de zeer gastvrije Familie Braem.
In oktober heb ik twee 10 kilometers op het programma staan. Gezien mijn huidig vormpeil mag ik alleen maar dromen van een 32-er. Maar dit lijkt er even niet in te zitten. Het is niet anders. Vanaf 16 oktober heb ik een maand de tijd om mijn trainingen uit te bouwen en in vorm te komen voor de Sallandse Cross League. Ik vertrouw erop dat ik voor die tijd weer in vorm ben.
