Lieve mama,
Dankzij jou ben ik een idealist.
Ik geloof dat je zelf het verschil kan maken.
Dankzij jou ben ik ook links.
Omdat iedereen gelijke kansen verdient.
Dankzij jou ben ik ook realist.
Want niet alles is zielig.
Het gaat erom dat iedereen wat van zijn leven kan maken.
Ongeacht afkomst, geboortegrond en sociaaleconomische status.
Dat droeg jij uit. Je hielp iedereen.
Dagelijks belde de halve wereld op onze huistelefoon.
Alle accenten en talen hebben we voorbij horen komen.
Als ik dan opnam hoorde ik:
“Ikke praten Marietje”, Of:
“Marietje is thuis”.
Waarop ik dan zei: “Dat klopt, maar wat moet ik met die informatie?”
Maar ze vroegen natuurlijk in hun beste Nederlands naar jou.
Want jij hielp ze, met laptops, huisvesting, boeken.
En illegale lessen Nederlands, terwijl het niet helemaal mocht.
Zo maakte jij het verschil.
Ik probeer sinds kort ook wat.
Ik zit bij de fractie van de PvdA in Raalte.
Een linkse rakker!
Maar links hoeft niet soft te zijn.
Juist niet!
Ik wil gewoon een grote sterke overheid.
Eentje die als het nodig is iemand bij de hand neemt.
Ingrijpt achter de voordeur dus.
Helaas ben je voor liberale stemmers van D66 en de VVD al snel te links.
De mensen met succes die zichzelf prima kunnen redden.
Die allergisch zijn voor bemoeienis.
“Moedertje staat moet het weer regelen hoor.” Of:
“Mensen zijn zelf verantwoordelijk, niet mee bemoeien”, hoor je ze zeggen.
Dat geldt zeker voor een groot deel van alle inwoners.
Maar voor heel veel Nederlanders werkt het niet zo.
Die kunnen niet mee.
En zo wordt het verschil en de kloof tussen mensen steeds groter …
Hoe mooi is het dan dat de overheid een handje helpt.
Met administratie, financiën, of andere ingewikkelde zaken.
Actief meedenken in plaats van achteraf straffen.
Ik geloof echt in een grote overheid.
Een staat die zorgt voor eerlijk delen en gelijkwaardigheid.
Kan ik daaraan bijdragen?
Zeer beperkt, maar het kan wel!
Er worden mooie dingen gedaan.
Ik maak me er hard voor dat iedereen kan meedoen.
Ieder kind moet kunnen sporten.
Iedereen verdient een woning, een baan en zekerheid.
Dat we als gemeente actief op zoek gaan naar mensen die het moeilijk hebben.
Om ze te helpen met hun problemen.
Zodat ze hun leven kunnen oppakken.
Soms roep ik eens wat aan zo’n tafel.
En soms, heel soms lijkt het alsof mensen het horen.
Ik weet natuurlijk niet of het zo is.
Maar laat me in die waan.
Ik denk in ieder geval dat je trots op me zou zijn.
Want ik maak (een klein beetje) een verschil.