Over een klotebrug, twee Belgen en een handvol Afrikanen.
Deze tweedelige blog gaat over de maanden april, mei en een deel van juni. Een periode van wedstrijden met wisselend succes. Waarin mooie overwinningen in zware omstandigheden afgewisseld werden met tragische missers. Van een standaard mislukte wedstrijd in Raalte, naar een eerste plek bij de IJsselloop. En van vierde Nederlander op de halve marathon in Enschede, naar gedeclasseerd worden door twee Belgen. Kortom verhalen genoeg.
Een volle Brink klapt voor elke tijd
Deventer 8 april 2018 Het is de eerste warme dag van het jaar tot nu toe. Drie weken geleden liep ik met een gevoelstemperatuur van -15 in Utrecht en nu is het bij de start 25 graden. “Straks die klote brug weer op en ik heb het nu al warm”, sprak ik mezelf moed in. Behoudend starten en hopen dat de rest net wat meer last krijgt dan ik, was het enige verstandige strijdplan.
We liepen weg met een groepje van vijf man. Al snel hoorde ik gehijg en gekuch. Ik voelde me eigenlijk prima, niet mijn temperatuur maar verder ok. Na 3 kilometer liep ik op kop met Seb. En Seb is snel. Maar Seb is ook van het korte werk. Dus toen ik na 5 kilometer nog steeds bij hem zat, kon het wel eens mijn dag worden. En dat werd het ook. Ik liep solo naar de finish. Aankomend op een volle zonovergoten Brink vol fans en bewonderaars doet wat met een mens. Even waande ik mij een echt topatleet. Totdat ik de tijd zag. Een hoge 34’er op de 10, daar komt een toploper zijn bed dus niet voor uit. Nou ja dan maar genieten van de plek. Het publiek is bovendien enthousiast voor elke tijd en elke winnaar. Ik ga het beleven alsof ik de Olympische marathon win. O ja, en 8000 keer het filmpje bekijken van mijn binnenkomst. Zo ijdel ben ik dan ook wel weer.
Internationaal in Zwolle-Zuid
Zwolle 14 april 2018 De 10 mijl van Zwolle-Zuid is een wedstrijd over 16,1 kilometer, wat de naam van het evenement dan ook weer verklaart. Ik voelde me prima eigenlijk. Lekker getraind, een wedstrijd met warm weer in de benen en vandaag is het warempel 10 graden koeler. Niets kan mij gebeuren, tenzij er Belgen meedoen dacht ik bij mezelf. En warempel… er stonden er twee aan de start (haha). We liepen weg met zijn vieren, twee Belgen, iemand uit Hardenberg (Duits grensgebied) en ik. Je kunt je voorstellen dat elke Nederlander langs de kant wel voor mij moest zijn.
Belg A begon direct tempo te maken. En Belg B volgde gezwind. Daar houd ik niet van tempowisselingen in het begin. Jan de Duitser en ik besloten te volgen. Het resultaat: na vijf kilometer een bult energie verspeeld en lopen op het tandvlees. Belg A was allang gevlogen. Na tien kilometer versnelde Belg B, ik versnelde mee en Jan moest ons laten gaan. Niet veel later moet ik Belg B laten gaan. De strijd was beslist en ik kwam als derde binnen in 55 minuten en 36 seconden. Niet slecht maar zeker ook niet goed.
Afrikanen en marathonvrienden
Enschede 22 april 2018 Een halve marathon in de hitte. De tweede keer in april dat het bloedheet is en ik heb weer een wedstrijd. Eens kieken wat het wordt. Ik nam me voor om achter de Keniaanse vrouwen aan te gaan. En voor de duidelijkheid: ik bedoel tijdens de wedstrijd. Toen ik dit thuis liet vallen, kreeg ik direct een “tuurlijk daar hou je wel van he, lekker afgetraind” naar mijn hoofd. Dus nogmaals: ik nam me voor om het tempo van de Afrikaanse vrouwen aan te houden.
Dat tempo voelde overigens lekker aan. Ik liep gewoon met Afrikaanse wereldtoppers mee. Man man ik sta in het middelpunt van de atletiekwereld. Dat het vrouwen waren die ook nog eens de marathon liepen, vond ik totaal niet relevant, al was het dat natuurlijk wel. Maar toch, vertellen dat je met Afrikaanse marathonatleten mee kan, doet het goed op verjaardagen.
Ik werd wel wat onrustig want een paar van mijn concurrenten snelden voor deze vrouwen uit. Ik durfde het niet aan om met ze mee te gaan. Gelukkig kwam een deel van die concurrentie terugwaaien. Ik begon me sterker te voelen en kon mijn tempo doortrekken. 1 uur 14 minuten en een zesde plek (vierde Nederlander.) Niet slecht met dit weer.
Dit was bijzaak voor het echt werk. De marathon van twee van mijn vrienden stond op het programma. Zij moesten dus meer dan drie uur lopen met tropische temperaturen. Het is ze beide gelukt. Kortom: drie mensen blij en een geslaagde dag. We strompelden terug naar de auto, klaagden de hele terugreis over pijn en sliepen waarschijnlijk alle drie de rest van de dag op de bank. Maar het was het waard. Bovendien heb ik een zeer comfortabele bank.
Tot zover het redelijk positieve verhaal van de maand april. Deel 2 volgt snel en staat vol teleurstellingen en depressieve uitslagen. Kortom: een echte aanrader dus.