Hoi mama,
Weet je wat me opvalt?
Steeds meer mensen voelen zich aangevallen.
“Er mag ook niks meer”, hoor je steeds vaker.
“Paasvuren, sinterklaas, vuurwerk: alle tradities gaan er langzaam aan.”
Er ontstaat een soort nieuwe trots op onze folklore.
“Ze moeten niet aan onze tradities komen”, roepen veel mensen.
Daar word ik dus zenuwachtig van: mensen die zinnen met ‘ze’ beginnen.
Wie zijn ‘ze’ dan?
Een leger allochtonen dat massaal het Suikerfeest invoeren en alle pepernoten in de ban doet?
De elite die in hun dure Tesla’s beslissen dat we geen benzineslurpende grote auto’s meer mogen rijden?
Of de politiek die hun oren laat hangen naar alle minderheidsgroeperingen die zo hard mogelijk schreeuwen?
Als dat ‘ze’ zijn, wie zijn wij eigenlijk dan?
Want als steeds meer mensen als ‘ze’ worden aangeduid, betekent dat automatisch dat die mensen een steeds grotere groep in de samenleving vormen.
En dan moet je daar toch ook naar gaan luisteren?
Ik heb altijd van jou geleerd dat ieder mens uniek is. En dat massahysterie leidt tot eenheidsworsten.
Juist het tolerante Nederland dat schijt had aan tradities en folklore vonden wij zo mooi.
Lekker relativeren en niet zo meegaan in dat nationalistische geneuzel.
Daar komt alleen maar ellende van.
En een Nederland waar kinderen het Wilhelmus moeten zingen op school, of waar een portret van het koninklijk huis in iedere klas moet hangen, daar willen wij niet wonen.
Als het zo doorgaat worden er in de politiek steeds meer rare proefballonnetjes opgelaten.
Met volks-opjutter en populist Dijkhoff als grootse aanjager.
Wellicht dat straks iedere Nederlander verplicht met een oranje klomp op zijn hoofd minimaal één keer in zijn leven in Thialf moet zijn geweest.
Of nog erger: Iedere nieuwkomer moet de Gouden Koets met onze nationale trots: de belasting-ontduikende, subsidie-slurpende rupsjes-nooit-genoeg van Oranje, live voorbij hebben zien rijden.
Ik weet zeker dat jij je kapot geërgerd had aan dit nieuwe Nederlandse nationalisme.
Ik denk ook dat jij je laarsjes door de tv had gesmeten bij die toespraak van Baudet over zijn verlangen naar het Boreale tijdperk.
Ach… het blijft leuk om jezelf af en toe eens lekker druk te maken.
Jammer dat we dat niet meer samen kunnen doen.